Op 26 november 2006 veranderde mijn leven doordat ik erachter kwam dat ik mijn eigen gedachten niet bepaalde. Het was een ochtend zoals iedere ochtend, mijn dochter naar school en ik reed vervolgens naar mijn werk. Bij de stoplichten hoor ik een gegniffel in mijn hoofd wat zo realistisch niet bij mij hoorde en wat ik gelijk herkende dat het van een bekende van mij was.  Als eerste wat in me op kwam was dat ik wel obsessief verliefd moest zijn. Op dat moment 4,5 jaar een alleenstaande moeder en ook geen relatie meer gehad. Seks gelukkig wel, daar stond ik wel voor open, een relatie alleen voor de seks, uiteraard in wederzijds overleg. Maar goed, doordat gegniffel in mijn hoofd, raakte ik in de war.

Op mijn werk aangekomen, neem ik de dagrapportage door. Ik werk op een groep met cliënten  met meervoudig, psychiatrische stoornissen. Ik word gebeld door een instantie die vertelt dat een van mijn cliënten psychotisch is geworden en een gevaar voor de omgeving is geworden. Gezien het feit dat ik bekend ben met zijn psychose, stap ik in mijn auto om de cliënt op te halen.  Bij deze instantie aangekomen, zie ik hem zitten, onrustig, licht agressief. Hij loopt rustig mee en ik hou me alleen bezig met het feit , hoe hou ik hem in de realiteit. Ik vertel hem dat ik de weg niet terug weet en dat hij me moet helpen. Ondertussen is hij nog steeds in zijn oprechte veronderstelling dat hij een superheld is met enorme krachten en zijn 21ste zal hij al zijn krachten kunnen gebruiken. Dus vraag ik hem of hij al zijn talenten voor de weg kan gebruiken. Twintig minuten later zijn we terug en drie uur later werd hij afgevoerd naar een gesloten psychiatrische afdeling. Deze jongeman heeft vermoedelijk een meisje verdronken (in opdracht van zijn oom) en een meisje voor de trein geduwd.  Na elke moord verviel hij in een psychose “Never ending story".

Het is 11 uur en ik moet nog een paar uur. Opnieuw hoor ik het gegniffel, men ik heb niets om te gniffelen op dit moment. Het irriteerde me niet maar het verontruste me. Op weg naar huis, na een enerverende dag, hoor ik voor het eerst een stem, die qua geluid mijn stem is maar inhoudelijk niet aansluit op mijn manier van denken. De stem zegt: “Free your mind and the rest will follow”. Het bijzondere is dat ik vanaf dat moment niets meer hoor in mijn hoofd. Ik ervaar het als een leegte maar ook rust.